Anders dan in voorgaande jaren is het verslag deze keer niet door ons zelf geschreven, maar door één van de deelnemers! We willen deze deelnemer dan ook van harte bedanken voor dit leuke verslag! 🙂

--------

Door de ogen van een deelnemer:

Zondagmiddag kwamen de equipes (zoals wij mooi werden genoemd) het domein rond het oude Klooster La Vie Tara binnengereden. Daar werd de 1e hindernis al genomen. Daar er een aantal cabrio’s wat lager op de weg liggen, zorgt een drempel/rooster waar het overtollige water onderdoor stroomt er al voor dat het chassis wat werd gezandstraald… Oeps..

De eerste kennismaking ging gepaard traditioneel in stijl: er werden bubbels geschonken. Iedereen genoot hier zichtbaar van en er werd niet gevraagd naar je naam maar in wat voor auto je rijdt. Was toch wel makkelijker te onthouden voor vele. De laatste deelnemer die arriveerde werd met luid applaus onthaald. Een indrukwekkend en gevarieerd wagenpark rond het klooster stond inmiddels opgesteld.

Na een heerlijke maaltijd van gastvrouw en gastheer Patricia en Fred werd er nog even gezellig nagetafeld en ging een ieder voldaan naar boven om van zijn/haar nachtrust te genieten.

Het ontbijt vond elke dag plaats aan 2 grote tafels plaats in de kapel van het voormalige klooster. Heerlijk warm stokbrood wat elke dag vers werd gebracht en uiteraard mocht het warme croissantje op oneven dagen niet ontbreken. En toen… Ja elke dag weer een grote verassing als Maxim het podium of veranda betrad voor de briefing/route van de dag. Waarheen zou vandaag de route gaan? 

Ondanks dat wij in de digitale snelle wereld leven kregen wij gelukkig wel de route op papier of naarmate de week vorderde de route op “a bottle”.  Oké er werd ons dan wel verteld dat het geen speurtocht of rally was…..  Voor de ene “copiloot” bleek dat kat in t bakkie te zijn, echter gaf het bij de andere nog wel eens een vraagteken. Tsja als je echt te snel reed dan was je het bordje soms al gepasseerd…

Het was dan ook geen vreemd gezicht als je 3 cabrio’s achteruitrijdend een bergweggetje af zag komen. Bleek niet de juist Y-splitsing te zijn geweest! Boven aangekomen geen mogelijkheid om te draaien. Gelukkig kunnen de cabriochauffeurs niet alleen hard vóóruit, maar ook prima àchteruit rijden. 

Op een andere dag konden wij de rotonde vullen met cabrio’s… Als het bordje op de rotonde  “ineens” bleek te ontbreken. Nog een extra rotonderondje. Wij dachten even: een ander zal de route wel oppakken…. Maar niets was minder waar. Allemaal de handjes in de lucht! Geen idee….

De routes waren elke dag weer anders, Noord, Zuid, Oost en West. Prachtige vergezichten werden afgewisseld met “open valleien” waarbij je door de wijngaarden reed. Daarna werd je weer heeeeel scherp de berg opgestuurd waar de ene haarspeldbocht in no time de andere volgde. Wij hebben ze dan niet geteld maar waren zeker geen enkele maar tientallen achter elkaar. 

Een koffiestop op z’n tijd was dan ook meer dan welkom. Om dan de wegen weer te vervolgen. Meermaals op een boerenlandweggetje waarbij je niet aan een tegenligger zou moeten denken….Toch waren ze er wel en leverde dit wel eens wat stuurmanskunsten op.

Waar het ene cabriopaar genoot van de omgeving genoot de ander van de “snelheid” die geprobeerd werd te maken. Gemiddeld kwamen wij allemaal niet verder dan 25-30 km per uur zonder ook maar enig stoplicht tegen te zijn gekomen. Behoorlijk intensief dus. Wij begrijpen nu hoe Jos Verstappen zich voelt als hij uit zijn Formule 1 auto stapt. Sommige deelnemers hadden het genoegen stukken mee te mogen rijden met Arie en zijn Ferrari en Hans zijn Alpha 4C Spider. (100 km in iets minder dan 4 sec)

Als je uiteindelijk hetzij via een kortere of langere route voor de lunch in het stadje was gearriveerd werd en gezellig geluncht en bijgepraat over de gereden route(s). Na de lunch werden vaak de benen even flink gestrekt tijdens een wandeling door het stadje en kon een ieder op eigen houtje terugrijden naar de bekende thuisbasis en tussendoor nog een kasteel of miniatuurstadje bezoeken.

Een van de middagen stond de wijnproeverij in een naast gelegen dorp nog op de planning waarbij weer heel veel werd gelachen en “geproefd”.  

Een andere middag stond de rondleiding op het klooster in de planning. Toch wel heel erg leuk om zo de achtergrond van het pelgrimsdorp en het klooster te horen. Vol bewondering hebben wij de stookruimte bekeken welke zorg draagt voor de verwarming. Maar liefst 40 kuub hout wordt hier in een koude periode weg gestookt. Middels (ouderwets) transportbandje wordt het gekloofde hout naar de kelder getransporteerd. 

Al met al hebben wij genoten van deze week met de diversiteit aan mensen, auto’s , interesses en activiteiten.

Zeker voor herhaling vatbaar.

Chapeau voor de organisatie!